Ο σακχαρώδης διαβήτης ως παράγοντας κινδύνου για πρώιμο καρκίνο του παχέος εντέρου
Διαβητικοί ασθενείς φαίνεται να έχουν τον ίδιο κίνδυνο να παρουσιάσουν καρκίνο του παχέος εντέρου με ανθρώπους που έχουν συγγενείς πρώτου βαθμού με καρκίνο του παχέος εντέρου στο άμεσό τους περιβάλλον. Επιπλέον, οι διαβητικοί έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν τον συγκεκτιμένο καρκίνο πριν από την ηλικία των 50 ετών. Αυτό αναφέρουν επιστήμονες από το Γερμανικό Κέντρο Έρευνας για τον Καρκίνο (DKFZ) και το Εθνικό Κέντρο Νοσημάτων Όγκων (NCT) της Χαϊδελβέργης στο American Journal of Gastroenterology (DOI: 10.14309 / ajg.0000000000000669).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυξάνει ιδιαίτερα ο αριθμός των νεαρών ασθενών με καρκίνο του παχέος εντέρου. Ως εκ τούτου, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να εντοπιστούν συγκεκριμένοι παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του παχέος εντέρου σε νεαρούς ενήλικες, έτσι ώστε τα άτομα υψηλού κινδύνου να μπορούν να επωφεληθούν από μια προληπτική εξέταση νωρίτερα.
«Μέχρι τώρα, ο διαβήτης δεν θεωρούνταν αναγνωρισμένος παράγοντας κινδύνου για πρώιμο καρκίνο του παχέος εντέρου και η σύνδεση μεταξύ του διαβήτη και του οικογενούς κινδύνου καρκίνου του παχέος εντέρου ήταν ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστη», αναφέρει ο Mahdi Fallah, επικεφαλής της ομάδας πρόληψης προσαρμοσμένης στον κίνδυνο στο Τμήμα Προληπτικής Ογκολογίας στο DKFZ και στο NCT της Χαϊδελβέργης. Ωστόσο, ο διαβήτης και ο καρκίνος του παχέος εντέρου έχουν ορισμένους κοινούς παράγοντες κινδύνου, όπως η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή και οι μεταβολικοί παράγοντες.
Ως εκ τούτου, οι ερευνητές της Χαϊδελβέργης, μαζί με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Λουντ, αξιολόγησαν 12,6 εκατομμύρια δεδομένα από Σουηδούς πολίτες που γεννήθηκαν μετά το 1931, συμπεριλαμβανομένων των γονιών τους.
«Ο στόχος ήταν να προσδιοριστεί ο κίνδυνος καρκίνου του παχέος εντέρου, ειδικά κάτω των 50 ετών, σε διαβητικούς με ή χωρίς ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου στην οικογένεια», εξήγησε ο Elam Kharazmi, συνεπικεφαλής της μελέτης.
Κατά την περίοδο της μελέτης από το 1964 έως το 2015, 559.375 από τα άτομα που μελετήθηκαν είχαν διαβήτη και 162.226 είχαν καρκίνο του παχέος εντέρου. Η ανάλυση έδειξε ότι οι διαβητικοί είχαν υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου σε νεαρή ηλικία ήταν το ίδιο υψηλός στους διαβητικούς χωρίς συγγενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου όσο και στους μη διαβητικούς με οικογενειακό ιστορικό.
Οι διαβητικοί των οποίων οι συγγενείς πρώτου βαθμού είχαν διαγνωστεί με καρκίνο του παχέος εντέρου είχαν περίπου επταπλάσιο κίνδυνο από τον γενικό πληθυσμό να αναπτύξουν οι ίδιοι καρκίνο του παχέος εντέρου κάτω των 50 ετών.
«Η μελέτη μας μπόρεσε να δείξει ότι οι διαβητικοί έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του παχέος εντέρου πριν από την ηλικία των 50 ετών. Αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε, προκειμένου να προσφέρουμε σε αυτούς τους ανθρώπους προσυμπτωματικό έλεγχο για τον καρκίνο του παχέος εντέρου νωρίτερα στο μέλλον», είπε ο Fallah.
Αλέξανδρος Καραγιαννίδης
Γαστρεντερολόγος - Ηπατολόγος
Απόφοιτος ιατρικής σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Μετεκπαιδευθείς στη Γερμανία (EVK Düsseldorf)
κιν: 6937093935 - ιατρείο: 2310233882 |gastrenterologos.net@gmail.com
τελευταίες ενημερώσεις:
Χρόνια παγκρεατίτιδα
Το τμήμα της παγκρεατικής κεφαλής απεικονίστηκε με έντονη ανομοιογένεια και αρκετές εστίες επασβέστωσης. Ο παγκρεατικός πόρος και οι διατεταμένοι παράπλευροι κλάδοι του διακρίνονται στον παγκρεατικό αυχένα και σώμα. Όσο πάγκρεας ελέγχθηκε δεν αναδεικνύει σαφή εικόνα μιτωτικής εξεργασίας. Εικόνα συμβατή με χρόνια παγκρεατίτιδα.
GIST
Ολόκληρος ο γαστρικός αυλός στο σώμα και στο θόλο καταλαμβάνεται από ευμεγέθες πολυποειδές μερικώς εξελκωμένο μόρφωμα. Η προώθηση του ενδοσκοπίου γίνεται κατά μήκος του ελάσσονος τόξου. Ως εκ τούτου το μόρφωμα θα πρέπει να εξορμάται από το μείζον τόξο.
Πλαστική λινίτιδα
Ο χοληδόχος πόρος είναι 0,4εκ στην ενδοπαγκρεατική του μοίρα και 0,6εκ υφηπατικά. Εικόνα (μικρο-)λιθίασης δεν παρατηρείται. Ο παγκρεατικός πόρος είναι λεπτός (έως 0,2εκ) σε όλη του την πορεία. Αμφότεροι οι πόροι καταλήγουν χωρίς αξιόλογη διάταση στο φύμα το οποίο βρίσκεται στο χείλος ικανού μεγέθους 12/ικου εκκολπώματος.